مقایسه توانمندی نامیدن تصویر در بیماران  زبان پریش روان وناروان: بررسی ۴ مورد

زمینه و هدف: آسیب بازیابی اسامی در میان انواع سندرم­های زبان پریشی متداول است، اما برخی از مطالعات پیشین بین توانمندی بازیابی اسامی سندرم­های مختلف زبان پریشی تفاوت قائل شده­اند. مطالعه حاضر به بررسی و مقایسه توانمندی نامیدن 4 بیمار زبان­پریش روان و ناروان در تکلیف نامیدن تصویر می­پردازد. روش بررسی: در مطالعه حاضر توانمندی نامیدن 2 بیمار زبان پریش روان و 2 ناروان توسط آزمون تصویری نامیدن شفاهی بررسی گردید. این آزمون شامل تصویرخطی 109 اسم می باشد. ازبیماران خواسته شد تا هر تصویر را با یک کلمه نام ببرند. پاسخ های بیماران براساس سیستم نمره دهی آزمون نامیدن فیلادلفیا به انواع صحیح وخطای معنایی، صوری، آمیخته، ناکلمه، خطای نامرتبط و سایر موارد (حذف، حاشیه­پردازی/توصیف و بینایی) طبقه بندی شدند. سپس، داده­ها به صورت توصیفی بررسی شده و با آزمون من ویتنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته­ ها: نمره افراد زبان­پریش ناروان بیش از موارد روان­ بود. درصد خطای معنایی در گروه روان و موارد عدم پاسخ­دهی در بیماران ناروان بیش از سایر نوع­ها بود. علی‏رغم وجود تفاوت­های فردی تمامی انواع خطاها در پاسخ­های بیماران یافت می­شد. اختلاف میانگین نمره وانواع خطاها بین بیماران روان وناروان معنادار نبود (05/0p>).  نتیجه ­گیری: این سیستم نمره­دهی می­تواند تنوعی از خطاهای بازیابی واژه را توصیف نماید.افراد زبان­پریش روان مشکل بیشتری در بازیابی اسامی نسبت به بیماران ناروان دارند. اگرچه میان دو گروه اختلافاتی وجود دارد، اما نوع خطا در نامیدن تصویر عامل دقیقی جهت تمایزگذاری بین سندرم های مختلف زبان پریشی نمی باشد و میان مکانیسم­های زیربنایی آسیب دیده و رفتار نامیدن آن ها شباهت وجود دارد.